De koning te rijk

Na een heerlijk ontbijt start ik de Tomtom weer op. En weer dat rode scherm. Ik ga het wel beleven. Kort na vertrek doemt het eerste zandpad op. Ik ga er vandaag toch echt aan geloven. In de middeleeuwen hadden ze niet anders dan zandpaden. En ik jaag mijn 118 paarden over het pad. Een grote stofwolk dwarrelt achter ons op.

De weg van Bergen naar Hamert is het noemen waard. Zeker met de stijgende temperatuur is een beetje vaart welkom. 20 km slingeren op hogere snelheid. Het lijkt het Zwarte Woud wel 😁.

Een weg aan de grens heeft gelukkig een duidelijke naam. Dat voorkomt verwarring.
Behalve bij mij want ik heb er inmiddels al velen van gezien en bereden.

 

 

 
 

Bij een meertje en een drinkplaats voor dieren geniet ik even van de rust. Hoeveel dorstige paarden zouden hier het licht hebben zien uitgaan?

Ineens doemt de Abdijhof Trappisten op. Ik duik in de ho-ijzers want ik heb wel trek in een bakkie met Limburgse vlaai. Het is alsof een engeltje over je tong dingest. Met de zegeningen van de monniken vervolg ik mijn weg richting het zuiden.

Tijdens een volgend rust- en genietmoment besluit ik vanaf hier de smokkelroute naar het drielandenpunt in Vaals te nemen. De temperatuur blijft langzaam stijgen en ik heb eigenlijk geen zin in een verkleedpartij.
In 41 minuten jaag ik de Kawa op hoge snelheid, naar blijkt het hoogste punt van Nederland en een echt drielandenpunt.
Je zou denken dat zo'n attractie veel volk aantrekt maar dat was niet zo. Waarschijnlijk blijven de meeste mensen nog steeds thuis. Het kost mij dus geen moeite om op het drielandenpunt op de foto te gaan. Op de Kawa natuurlijk.

 

Ik start de motor om richting de eindbestemming van deze dag te rijden.
Het wordt het grootste feest van de dag!
Lezers van mijn eerdere reisblogs weten dat ik erg graag door de bergen rijd. Hoe smaller en hoger de bergweg, hoe groter het genot. Facebook wist mij vandaag nog te vertellen dat ik 2 jaar geleden Italië binnen reed om de Stelvio te doen 😉.
De weg van Vaals naar Mesch, de meest zuidelijke doorgaande weg van Nederland, lijkt wel afgekeken van Alpen-routes. Sluipdoor kruipdoor, omhoog omlaag en een flink aantal echte torenti's. Zal ik dit stuk nog een keertje op en neerrijden?

 

 

 

 

Dan bereik ik het eindpunt van deze dag.
Buitenplaats Vaeshartelt. In een ver verleden eigendom van koning Willem 2.
Ik ga hier eens rustig nagenieten van deze ook weer hele mooie dag.