"Altijd al geweten dat ik ooit zou vallen." ~Sylvana

[Shyvana]

Zoals de titel al zegt. Ik had het altijd al geweten. Want ja... Veel motorrijders zeggen het ook. "Je hebt twee soorten motorrijders. Zij die gaan vallen en zij die al zijn gevallen." Nou, ik mag mij vanaf 11 juli 2017 bij de 'gevallenen' rekenen.

Ik reed op een 60 weggetje tussen Vlist en Haastrecht. Ik had mijn collega na een dag werken veilig thuis afgezet en was nu zelf onderweg naar huis. Rond half zes reed ik een bocht door. Perfecte lijnen en voor zover ik had kunnen zien, geen auto. Ik kwam de bocht uit en toch was daar opeens een klein zilver autotje welke met 60 km/uur op mij af kwam. Ik had twee keuzes: mijn lijn volgen en riskeren om de auto tegen de spiegel aan te rijden en vervolgens onderuit gaan op het asfalt óf uitwijken, want ja, ruimte genoeg.
Natuurlijk kies je dan voor veiligheid en wijk je uit. Alles ging goed en ik was de bocht bijna uit. Whop! Daar ging mijn voorband 5 cm naar beneden. En een menselijke reactie: wegsturen van het gevaar. Hobbel, hobbel, hobbel de berm in naar beneden. In mijn heupen voelde ik hoe mijn achterwiel naar rechts gleed in de modder. Valcursus... Loslaten, handen in de lucht en naar je nek brengen. Lichaam ontspannen en naar de zijkant vallen. Bij contact met de grond, rollen maar. Dus braaf gedaan. Daar lag ik. Onderaan die berm naar de lucht te kijken. Verward maar toch een beetje lacherig. Een wielrenner die ik eerder had ingehaald was van zijn fiets gesprongen en pakte mijn hand vast. "Mevrouw? Gaat het wel?" En ik, met mijn slimme hoofd, lichaam vol adrenaline: "Ja hoor. Ik heb altijd al geweten dat ik zou gaan vallen. Nu weet ik wel dat het voor mij geen tweede keer hoeft." en ik maar lachen. Ik kon nauwelijks lopen dus hinkte naar boven waar ik rustig ging zitten. Een vrouw was ook gestopt en zei en haar dochter raadden mij aan de ambulance te bellen. Zogezegd zo gedaan. Een kleine vijf tot tien minuten later kwam de politie met twee auto's en een ambulance. De politie prees me nog dat ik mijn volledige pak aanhad. Ik heb die dag dan ook zeker geleerd om nooit zonder pak op te stappen. Kan ik naar de ambulance lopen werd me gevraagd. Dus ik proberen. Krak! In mijn linkervoet. Mooi niet. Dus hinkelend naar de ambulance, erin geklommen, gegevens gegeven aan een motorrijder die mij passeerde en aanbood GoldieLocks (naam van mijn motor, ik weet het, foute naam ) naar huis te rijden. "Graag." Dus de gegevens gegeven en hij heeft de motor naar huis gereden.
In het ziekenhuis aangekomen foto's laten maken. Resultaat? Mijn drie botten, in het midden, voor de tenen gebroken. En hop, vier weken in het gips. Heerlijk! Sinds gisteren, 7 augustus 2017, ben ik uit het gips. En drie keer raden wat ik deed. Juist! Pak aan, kisten aan en op de motor. Naar Leeuwarden, kilometers maken. Tijdens die reis betrapte ik mezelf erop dat ik best wel angstig ben met bochten naar links. Logisch, gezien links mijn zwakke plek zit en als ik val??? Nee, daar moet ik niet aan denken. Dus daadwerkelijk op mezelf lopen foeteren dat ik zo bang was. Maar het is niet erg, toch? Het is toch logisch? Ik laat me in ieder geval niet stoppen door mijn angst. Langzaam zal ik mijn vertrouwen weer opbouwen en genieten van de ritten bij HDC. Want daar heb ik wel zo ontzettend veel zin in!

Als hier nu ervaren rijders zijn die praktische tips voor me hebben zodat ik sneller mijn vertrouwen terug kan krijgen, dan hoor ik dat ontzettend graag. En dank voor het lezen van mijn verhaaltje

[Janneman]

Een ongelukje is zo gebeurd, maar je rijd weer
De ingeschoten angst weer overwinnen kost een beetje tijd. Het helpt al als je weet wat er mis ging en hoe je het een volgende keer anders zou doen.
Fijn dat je weer rondrijd.

Zo was ik van de week op internet aan het ronddwarrelen en kwam het volgende filmpje tegen. Toen ik je berichtje las moest ik er gelijk aan denken. Deze persoon heeft het er minder goed vanaf gebracht. Verder wel een goed filmpje over de gevolgen van het NIET gebruiken van "countersteering".


Een volgend filmpje legt en laat zien uit hoe countersteering werkt.
Iedereen onder ons motorrijders doen het onbewust totdat er plots een gevaar situatie optreed. Mogelijk had je hiermee de berm ook kunnen voorkomen? Je hebt in ieder geval het grootste gevaar, de auto geweken.

[Koen]

Allereerst, proficiat dat je weer uit het gips bent en weer opgestapt bent. Dat doet niet iedereen.

Ik herken het verhaal wel enigszins, ben ook door een automobilist onderuit gegaan, had toen net 3 weken rij-ervaring op de motor. Helaas belandde ik niet in de berm maar tegen de auto.

Nadat ik weer "op de been" was (duurde dik drie maanden), wilde ik niets liever dan weer opstappen en rijden. Ik was ook angstig, in bochten en ik voelde me haast paranoïde in mijn pogingen oogcontact te maken met automobilisten bij kruisingen in de hoop dat ik dan kon weten of men mij gezien had.

Uiteindelijk "slijt" het wel, maar de belangrijkste tip die ik je kan geven is: bepaal zelf je tempo en als iets niet goed voelt, doe het dan niet. Forceren helpt niet, is mijn mening.

Ik heb na m'n schuiver een slipcursus met de motor gevolgd en een VRO. Bij die slipcursus merkte ik hoe diep de angst nog zat: het duurde eigenlijk veel te lang voordat ik hard genoeg durfde te remmen om de wielen te laten blokkeren (wat bij die oefening juist moest). Het gevoel hoe hard je kunt remmen voordat het "fout" gaat is wel heel prettig om te hebben. Dat geeft ook vertrouwen.

Suc6 bij het terugkrijgen van het fijne motorgevoel en tot een volgende HDC-rit!

[Cor]

Zo dan.
Er zijn een aantal mensen die bij een KNMV instructeur in Arkel (bij Gorichem) geweest zijn om de onderdelen waar zij moeite mee hebben weg te vijlen, aan te passen, te oefenen, oefenen en uitleg. Daarbij ook een stuk rijden wat gefilmd wordt. Gegevens kunnen worden aangeleverd. Frank heeft die exact.
Succes.

[Stephan]

Jammer dat je bent gevallen, fijn dat je weer uit het gips bent. Goed dat je nu weer op de motor rijdt.

Let bij angstige momenten op je ademhaling (blijf goed door ademen) en probeer zoveel mogelijk bewust te ontspannen op die momenten.

[Marcel]

Fijn dat je weer op de motor zit.

Er valt voor de (beginnende) motorrijder nog een hoop te leren.
De techniek van het tegensturen is daar een van ....waarover we overigens al een onderwerp hebben : https://www.hondadeauvilleclub.nl/forum ... 215&t=6632" opent="in(nieuw);venster;

Overigens vind ik de uitleg bij het eerste filmpje nogal verwarrend.
......Remember, turn the handle bar left to go right, and turn the handlebar right to go left.....
Zeker een beginnende motorrijder heeft hier moeite mee. Bovendien ben je je niet bewust dat je aan je stuur draait.

In mijn VRO cursus heb ik geleerd dat je duwt tegen de kant van het stuur waar je naartoe wilt. Het tweede filmpje is daar veel duidelijker in.
Je zou verwachten dat je, als je rechts duwt, je dan naar links gaat, hetgeen in stilstand of bij lage snelheden ook inderdaad zo is.
Maar door de geometrie van de motorfiets gaat de motor eerst een heel klein stukje naar links maar kantelt deze (bij wat hogere snelheden) naar rechts en zet je de bocht naar rechts in: Dat is de techniek van het tegensturen.
Dat is veel eenvoudiger uit te leggen en veel belangrijker, te onthouden én toe te passen: Druk tegen de kant van het stuur waar je naartoe wilt.

[Marcel]

Zelf uitproberen: gebruik je fiets eens....dus zelf trappen.

[coenox]

Je bent er goed vanaf gekomen en je bent weer opgestapt. Top !

Ik ben twee keer op de snelweg aangereden, twee keer buiten mijn schuld. een keer in 2008 en de laatste keer was 3 jaar geleden. Mijn belangrijkste tip volg je volgens mij al op: gaan rijden. Het liefst zo veel mogelijk om je vertrouwen terug te krijgen.

[Shyvana]

Ik beschouw mijzelf na het ongeluk zeker als 'geluk' hebbend. En voornamelijk omdat ik er met alleen een gebroken voet en een deuk in mijn ego vanaf ben gekomen
Inmiddels heb ik al weer twee dagen gereden en geloof het of niet, 600 km gehaald. Met mijn zusje achterop omdat het voor mijn gevoel vertrouwder is (al kan ik haar er ook mee in gevaar brengen) maar we hebben de kilometers veilig afgelegd. Inmiddels rijd ik al weer met mijn pedaaltjes aan de grond zo nu en dan. Misschien helpt de nieuwe voorband daar ook wel mee, maar ik doe nog steeds voorzichtig.
Ik ken het principe van countersteering dankzij Jeroen. Onbewust doe je het al. Want door je houding kan je, vooral in de bochten naar links lukt me dit perfect (want ja, gas) met één hand. En dan heb ik het idee dat ik aan mijn stuur moet trekken, dus naar rechts sturen terwijl ik links ga. Hele aparte gewaarwording. Dus het besef voor countersteering zit er wel, maar ben er gewoon geen expert in.

Analyse / terugblik op ongeluk
Mijn wiel was vijf centimeter naar beneden gegleden. Van het asfalt het grind op. Het stukje grind was 20 cm breed dus in theorie had ik weer veilig terug de weg op gekund. MAAR: Ik was zo stom om van schrik er vanaf te sturen. Nog steeds geen ramp, had nog steeds terug gekund.
De fout:
Ik keek naar de onderkant van de berm. En wij weten allemaal: Waar je heen kijkt, daar rij je heen.

Van mijn val geleerd en ik forceer mezelf om in mijn angst niet naar een bepaald paaltje of bordje te kijken. Zo kan ik in ieder geval gewoon relaxed rijden.

Dank voor de tips iedereen! Zie sommigen van jullie misschien wel met de Zwolle Rit

[PtrO]

Wat een verhaal en zo herkenbaar.
WaskegebeurdIskebeurd en super dat je de moed heb opgepakt om met meer opgedane ervaring, weer te gaan rijden.
Het zal je geen tweede keer gebeuren, zo vermoed ik. Heel goed ook om het uitgebreid te analyseren wat helpt de boel te verklaren en om conclusies mee te nemen in gedrag.

Ik denk in dit soort gevallen steeds weer terug aan de bekende (paniek)reacties die je onbewust inzet en die dan (meestal) niet goed uitpakken. Bij gelegenheid zal ik nog wel (weer) 's een stukkie pennen over die reacties.
Ik had idd al eens een epos geschreven over tegensturen. Wanneer je dat niet kent: leer het en vooral DOE HET.
Begin gewoon dat te oefenen op een groot parkeerterrein en daarna stap voor stap op de weg. Het zal je verbazen. Ik vraag mij nog steeds af waarom die (toch zeer goede) rijschool mij dat niet gelijk heeft/had bijgebracht.
Wat ik trouwens nog steeds doe is met enige regelmaat de bekende AVB oefeningen herhalen zodat je weet hoe het voelt.

Je moet kijken waar je naar toe wilt, zoek vooraf al naar uitwijkgaten in de drukke ruimte, je stuur niet te strak vasthouden (de motor weet wel overeind & op koers te blijven), maak alsdan vooral flink gebruik van tegensturen (altijd duwen in de richting, nooit trekken) en raak in overrompelde noodsituaties maar beter niet je remmen aan.
Bochten zijn altijd lastiger maar met het voorgaande hebje goed kans ook daar de boel te kunnen controleren om er met een pffff uit te komen.