Lol...
De GS is leuk maar er is altijd een klein stemmetje als ik rij, dat zegt: gaat er vandaag iets stuk of morgen.
Realiteit is dat ie rijdt en niet stuk is gegaan maar er gebeuren wel soms rare dingen...
1. Ik rijd motor met gevoel (vind ik).
Ik bedoel denk ik dat ik constant 'luister' naar de motor en niet rauwdouw en trap tot het stuk is. Voor mijn idee loopt de motor nu sinds een paar weken (lees: sinds ik van vakantie terug ben) alsof ik een zak grind mee trek.
Hij hangt aan het gas maar dan in negatieve zin. Trager versnellen bij gasgeven, sterker afremmen bij gas dicht draaien.
Het kan tussen mijn oren zitten maar...
2. Contactsleutel die tijdens de rit spontaan 1 stand terugspringt:
Effect is dat de motor uitgaat. De compressie is zo hoog dat je niet enkel de koppeling kunt laten opkomen.
Dus eerst herkennen, dan koppeling intrekken, sleutel terug omdraaien, startknop indrukken en hopen, juiste versnelling voor teruggevallen snelheid, koppeling los en gas.
Bijkomstigheid: mijn versie heeft servo-bekrachtigde remmen. Dus contact uit: geen rembekrachtiging (en geen verlichting)!
En dit heb ik nu 3-4 keer meegemaakt op een provinciale weg... NIET LEUK en ZEER LINK kan ik je wel zeggen.
3. Eén keer en onverklaarbaar iets: laats bij een gangetje van 100 km/u een gevoel onder het achterwiel alsof het achterwiel aquaplaneerde.
Het leek alsof het toerental kort, hevig, opliep. Van schrik het gas los en even later gas en weg was het.
Misschien was het aquaplaneren, misschien olie, misschien loskomen van het achterwiel
4. Het gebruikelijke hogere olieverbruik dat me irriteert.
Niet schrikbarend veel meer maar gevoelsmatig niet juist als ik denk dat mijn 1-pitter en 4 cilinders dit nooit hebben gehad. Waarom een boxer wel?
5. Het gevoel in een bocht alsof (en ik zeg: alsof) de achteras (of misschien wel iets anders) speling heeft.
Iedereen roemt het messcherpe sturen van een GS maar ik voel minder 'speling' of 'spelen' bij mijn Deauville, of mijn XT-R die ik daarvoor had.
Alsof er een slag in het achterwiel zit wat zich alleen openbaart in een bocht. Er zit geen slag in.
En waarom staat het achterwiel niet in lijn met het voorwiel bij een GS maar ongeveer 1 cm ernaast
Maar bij mijn Deauville kan ik de zithouding niet bekoren en het gebrek aan vermogen.
Als is dat een vergelijk met twee uitersten: de Deauville is lager dan gemiddeld en de GS hoger dan de hoogste.
De Deauville blijft een goed en degelijk stuk techniek en dat is wat ik zoek in een motor: vertrouwen geven het altijd te doen.
Ik reed voor de Deauville op een Yamaha XT660R ééncilinder.
Veel trekkracht, hoge zitpositie, veel 'trillen' wat voor een éénpitter gewoon is.
Ook op de snelweg zoekerig rijgedrag wat mede kwam door de lange voorpoten en het zwabberen van het voorspatbord.
En ik dacht toen dat ik minder trillen wilde en iets makkelijk spullen mee wilde nemen voor woon-werkverkeer: een Deauville.
Toern kreeg ik de kans een GS (waar ik tijdens de XT-R al naar gekeken had als opvolger) te kopen
Deze van een collega (uit een nalatenschap van diens overleden broer).
Dus die nam ik, ondanks de karakteristieke, soms negatieve eigenschappen, erbij.
Resultaat: twee motoren die, beide om hun eigen, reden het net niet zijn.
De ene is technisch 100% maar om andere reden niet 'mijn' motor.
De andere heeft wat ik wil: hoge offroad-ige zitpositie en meer vermogen.
Maar die geeft mij niet het gevoel dat ik pertinent óók in een motor zoek: onvoorwaardelijke betrouwbaarheid.
Je het gevoel geven even snel op reis te kunnen gaan zonder zorgen dat je met pech zou kunnen komen te staan.
Ik weet dat dat bij elke motor kàn gebeuren, maar om de één of andere reden zingt dat elke keer bij starten van de GS in mijn hoofd.
Als de GS mij meer gevoel van betrouwbaarheid zou geven ging ie nooit meer weg, tenzij voor een nieuwe.
Maar zelfs een nieuwe durf ik niet aan mede gelet op het coulance- en garantiebeleid van mijnheer B(WM).
Dat is bijna: Nee, niet, geen, tenzij.
