Honda Deauville Club Forum

Dan zien we natuurlijk na terugkomst graag wat van die mooie plaatjes van onderweg! Geniet ervan

Ingrid heel veel plezier met de voorbereidingen en wij horen graag hoe het is geweest!

Ingrid Pas schreef: Ik zal best met afwas-handjes aankomen op de Cauberg maar zie toch enorm uit naar dit wielerfeest.

Euh......rubber handschoenen mee?

Nu stop ik er mee hoor!

Ik zou nog even terugkomen op ons verblijf in het Zwarte Woud.

Daaraan vooraf ging het ophalen van ons nieuw blik. De I10 werd vervangen door de I20 (Hyundai). De overgang waren we nog niet van plan maar de geboden inruilprijs konden we niet afslaan. Wij dus met blik naar het donkere bos. Daar hebben wij om verschillende redenen geen spijt van gekregen. Zowel op de heenreis als terugreis zijn we bijna van de weggespoeld door het vele hemelwater. Tijdens ons verblijf aldaar hebben we temperaturen meegemaakt van +30 graden. Dan is airco toch ook wel aantrekkelijk
We waren nog nooit in het Zwarte Woud geweest. Nu kunnen we zeggen. Het is beslist een aanrader om er eens op de motor rond te toeren. Het is echt geweldig mooi met misschien als hoogtepunt het rijden over de Schwarzwalder Hochstrasse. Dat was een belevenis en dat gaan we zeker nog eens op de motor doen.
http://www.schwarzwald.com/hochstrasse/

Op weg naar de SW Hoschstrasse kwamen we nog een mooi Schloss tegen waar we heerlijk koffie hebben gedronken en hebben genoten van een prachtig uitzicht.
http://www.schlosseberstein.com/index.php

http://www.google.nl/images?hl=nl&q=sch ... 59&bih=606

De hoogteverschillen in het Zwarte Woud kunnen behoorlijk zijn. We hebben stijgingspercentages van 20 % meegemaakt. De wegen zijn soms wat minder maar meestal behoorlijk goed. De natuur is echt prachtig.

Een paar vakantiekiekjes vind je hier

http://www.edvissers.mijnalbums.nl/

He Ed, mooie foto's, ziet er inderdaad uit als een heel mooi gebied om lekker doorheen te touren. Overigens wel misleidend: ze noemen 't Schwarzwald maar de bomen zijn gewoon Grün

Ed,
Mooie foto's, ze geven een mooie indruk van het gebied. Ik kan me voorstellen dat jullie wel hebben genoten daar.
Wat je al zegt: ook mooi om eens op de motor te verkennen.

We gaan zeker een keer terug en dan op de motor.

EdVissers schreef:We gaan zeker een keer terug en dan op de motor.

Dat geloof ik graag

Ingrid,

hoe is de Tour for Life verlopen? Ben erg benieuwd hoe het je bevallen is op de Deauf!

Al kan ik me voorstellen dat je vanwege de afwashandjes misschien voorlopig nog even niet kunt typen

Hey Cavey H, typen is inderdaad een problem! Maar daarover straks meer..

HET WAS GEWELDIG!!!

Dames en heren, even een goede tip, pak een bakkie koffie of thee, want dit wordt een lange…

Tour for Life 2010: ik mag mee als vrijwilliger en ben de coördinator van een afwasploeg van in totaal 9 mensen. Alle potten en pannen gebruikt voor het bereiden van de warme avondmaaltijd moeten ook weer schoon, en daar gaan wij voor zorgen. Bovendien fietst er iemand mee die ik heel goed ken en vindt ik het leuk zijn prestaties te volgen. Start: zondag 29 augustus en finish zondag 5 september op de Cauberg in Limburg.

Donderdag 26 aug al mijn spulletjes ingepakt in de twee zijkoffers en mijn topkoffer om te kijken of alles past. Geen tanktas, te gevaarlijk. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat alle grote stukken zoals tentje, slaapzak, luchtbed en nog zo wat met Paul (=collega en vriend, en hopelijk in te toekomst nog veel meer) mee naar italie reizen, dat maakt het voor mij wat comfortabeler reizen.
Vrijdag in de loop van de ochtend vertrokken naar de Vogezen, waar ik een Chambre de Hôte geboekt had bij Jos en Anselma, van motorhotel La Mouche (= een aanrader!). Rustig via België en Luxemburg Frankrijk ingezakt en een flink stuk opgereden met Eppo en Fried, de fotograven van TFL die ik tegenkwam bij een tankstation. Was leuke rit waarbij Eppo en Fried in de buurt van Dyon verder gingen richting Lyon terwijl ik linksaf sloeg naar mijn hotelkamer. Daar kwam ik voorzien van de nodige regenbuitjes en met 600 km op de teller rond de klok van 19.00 uur aan. Jos had lekker verse koffie gezet en samen met de twee ander gasten (ook motorrijders uit Nederland) lekker gekletst totdat Anselma haar kookkunst op tafel serveerde. Heerlijk met de pot meegegeten en na een hele hete douche ook lekker geslapen. De volgende ochtend een lekker ontbijtje met Hollandse hagelslag waarna ik weer vertrok richting noord-italië.
In de Vogezen had het flink geregend waardoor ik twee keer een alternatieve route moest kiezen domweg omdat de weg overspoeld was met modder en ik er niet door mocht. Heerlijk zo’n Garmin Zumo, die vindt toch wel mooie weggetjes! Uiteindelijk heb ik een hele mooie tocht dwars door Zwitserland gemaakt en zo ongeveer elke Col gereden die ik onderweg tegenkwam. Tegen 19.30 uur arriveerde ik in Camp Bokki in Bardonecchia tot grote opluchting van Paul. Inmiddels had ik er ruim 800 km op zitten die dag maar geen centje pijn qua rug, armen of kont. Super zo’n Deauville! Echte kilometervreter! Voor mij duidelijk de juiste motor!
Mijn tentje stond al netjes opgezet, slaapzak en luchtmatras op zijn plaats en na nog wat formaliteiten omtrent de coördinatie voor de volgende dag zijn we gaan slapen. Storm! Ronduit stormachtig weer die nacht. Hele harde wind bij 3 graden.. Toch maar extra vest en sokken aangedaan en uiteindelijk best nog wat geslapen.
De volgende ochtend kamp opbreken, alles weer in de tourbus van ‘mijn’ team de Grand Prix’s en motor startklaar voor vertrek. De eerste dag moest ik een tijdrit registratie doen boven op de Alpe d’Huez. Leuke job en ik had al een deal gemaakt voor goede tijden! Dus ik op mijn motor vertrekken en genieten van het mooie gebied. Ik moest via de Col du Glandon naar de Alpe d’Huez en reed daar naar boven. In een bocht werd ik verrast door een wielrenner op mijn weghelft, die met een bloedgang naar beneden kwam. Ik schrok daar best van en schoof een beetje op op mijn weghelft, naar de rechterkant van de weg. De volgende hairpin nam ik met 30 km. Per uur maar kwam in los grit terecht.. Ik schrok, kneep in mijn voorrem en wham, onderuit. Ik voelde gelijk mijn linker sleutelbeen breken en dat was zeg maar gerust minder prettig. Kort nadat ik dus op het asfalt was beland stopten er twee motorrijders. Duitse heren die mij bijzonder goed overeind hielpen, motor uit de berm/greppeltje peuterden en weer op zijn wielen hebben gezet. De schade aan de motor valt best mee.
Eigenlijk is alleen de schakelstang echt verbogen en een klein scheurtje in de kuip. De schade aan mijn lichaam is helaas heel wat groter!

Mijn sleutelbeen is nu een mecano-bouwdoos van 4 stukken en moet gerepareerd worden in de St. Maartenskliniek in Nijmegen. Ik sta op de wachtlijst, maar moet waarschijnlijk nog zo’n 6 weken wachten op mijn operatie. Tot die tijd geen Deauville toertjes!! De punt van 1 van de botstukken zit namelijk bijna door mijn huid heen, en da’s toch wel kwetsbaar.

Afijn, na een ambulancerit van meer dan 1 uur heb ik de hele middag in het ziekenhuis doorgebracht. Daar werd ik opgehaald door een andere vrijwilliger van de TFL organisatie en ben met hem terug gereden naar de volgende camping aan de voet van de Alpe d’Huez. Ze hadden me in het ziekenhuis in Frankrijk al willen opereren maar dan had ik de hele TFL moeten missen en dat ging me toch wat te ver! Dus ik terug naar mijn team. Ik kon niet meer in mijn tentje slapen en heb de auto van Paul (Volvo V70) omgedoopt tot mijn domicilie. Ik heb daar de volgende 7 nachten verhoudingsgewijs zeer goed (en nacht-vorst vrij!) in geslapen. Van afwassen is niets meer gekomen…. Wel was ik in staat een aantal jongens in de benen te houden. Bij wielrenners treden toch nogal wat pijnplekken op zoals overbelaste achillespezen, rugspieren en meer van dat soort ongemak. Ik was in staat te masseren en aan pijnbestrijding te doen. En kaartlezen en navigeren met de volgwagen was ook nog goed te doen dus heb ik me nuttig kunnen maken voor wat inmiddels ‘mijn’ team was.
In geen jaren zo gelachen als met deze heren! Echt slap over tafeltjes gelegen en bijna in mijn broek gepiest van de humor, de verhalen, de twitterberichtjes. We hebben zoveel lol gehad, daar had ik wel een botje breken voor over!

Op zondag 5 september zijn we aangekomen op de Cauberg in Limburg, en werken 430 wielrenners als helden binnengehaald. Met elkaar hebben ze 1,1 miljoen euro bij elkaar gefietst voor Artsen zonder grenzen! Een hele prestatie. Mijn hele team heeft de eindstreep gehaald en had bovendien een verrassing voor mij in petto. Als dank voor het begeleiden kreeg ik een prachtige bos rozen, Grand Prix rozen, waar het team zijn naam aan dankt.

Dit zijn dus mijn rozen! Ik ben er helemaal weg van, zo mooi alsof ze van fluweel zijn..

Volgend jaar mag ik weer mee en ga dan echt als masseur / sportfysiologische begeleider mee. We beginnen over een half jaar al weer met de training en meerdere wielrenners worden dan voorzien van een trainingsschema en waar nodig van supplementen, mineralen of vitamines.

Ik had het voor geen goud willen missen!

Mijn Deauville komt komende week terug uit Frankrijk en wordt dan bij mijn dealer afgezet. Dan kan de schade-expert komen kijken en nadat mijn schouder het weer doet ga ik lekker weer touren!
Tussen half mei en eind augustus heb ik inmiddels 12000 km. Gedraaid en die smaken naar meer!

Groetjes,
Ingrid

P.S. het typen van dit proza: 2 pijnstillers en 3 bakkies koffie!
Mijn rozen!

Hoi Ingrid.

Leuk verslag. Fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt gehad.
Natuurlijk balen van dat gebroken sleutelbeen.

Het geeft echter een goed gevoel dat je een bijdrage hebt kunnen leveren aan een goed doel. Dat verzacht de pijn.

En euh...... Hoe zit dat precies met die Paul? Bespeur ik hier vlinders?

Vriendelijke groet,

Marcel.

Euhh, ja Marcel, veel vlinders!!

ben al heel lang met Paul bevriend en ken hem erg goed. Denk dat er wel toekomst is voor ons samen, de tijd zal het leren..

Tjee Ingrid, halverwege je bericht heb ik de laptop even weggezet om er inderdaad wat te drinken bij te pakken. Gezien het tijdstip werd het een glaasje rode wijn ipv de aanbevolen koffie of thee

Daarna kwam ik pas op het stukje van je valpartij... Da's balen! De schade aan de motor zal wel goedkomen, maar zo te horen ga je van die schouder nog veel last hebben en voorlopig houden. Ik hoop dat je snel terecht kunt in Nijmegen en dat alles goed verloopt. Toch knap dat je hebt doorgezet en alsnog het team hebt kunnen ondersteunen, petje af voor je doorzettingsvermogen!

Felicitaties voor je hele team, knappe prestatie neergezet. En zoals gezegd, heel veel sterkte met je herstel, ik hoop dat alles voorspoedig gaat en je snel weer je Deauf de mooie weggetjes op kunt sturen!

Hoi Koen,

Ja, inderdaad ben ik wel even zoet met mijn schouder, vrees dat het motor seizoen voor mij over is. Maar volgend voorjaar met frisse moed weer in het zadel!
Ik leer weer een heleboel door dit voorval, dus het is vast ergens goed voor.[/img][/code]

Positief blijven, dat helpt het beste om snel te herstellen (dat wordt mij tenminste ook nog steeds voorgehouden als ik 't even niet meer zie zitten )

Hallo Ingrid,

Wij hebben het hele verhaal gelezen en zijn onder de indruk.

Wij hopen dat je weer gauw hersteld, Hou ons op de hoogte van je herstel op dit forum.

Veel beterschap en de groeten aan Paul!

Hoi Frank en Yvonne!

Leuk dat jullie m'n verhaal gelezen hebben. Long story deze keer, maar hopen dat het uiteindelijk goed afloopt!
De wielrenner naast me die over mij heen kijkt is Paul, en de rozen zijn de Grand Prix-rozen die ik kreeg van mijn team. Ik was zowaar even stil..

Tja, long story... maar er gebeurt ook zoveel in zo weinig tijd

Ingrit,fantastisch resultaat voor de artsen zonder grenzen.
Hopenlijk gaat het met je herstel ook voorspoedig,zodat je weer snel van je Deaufje kan genieten.
gr.Henk

Hoi Ingrid,

spijtig van je val met de gevolgen voor je schouder en motor. Ik hoop dat je snel geopereerd kunt worden.
Petje af voor al die vrijwilligers die zoveel hebben bereikt. Natuurlijk ook voor jou want de heenreis heb je toch alleen moeten volbrengen en het waren een paar kilometers zeg. Daarbij opgeteld het doorzetten om bij het evenement te blijven ondanks het gebreuken sleutelbeen. Zo te lezen is dat doorzetten niet voor niets geweest

Pijn is slechts een tijdelijke emotie! Die kan ik parkeren tot later als dat nodig is en heb dat de afgelopen twee weken regelmatig zo gedaan. Daarom kijk ik toch echt terug op een fantastische vakantie! Zo'n week met 700 mensen van camping naar camping geeft een fantastische gevoel. Je wordt een grote familie en na 2-3 dagen ken je ook werkelijk alle vrijwilligers, alle ploegbegeleiders en zowat alle wielrenners. Ongelooflijk maar waar. Elke avond werdt er een briefing gedaan met daarin hoogte- en dieptepunten van de dag en een vooruitblik naar de volgende etappe. Dan werdt er ook een stukje film vertoond wat die dag was geschoten en al gemonteerd door twee zeer gemotiveerde cameramensen.
De eerste dag was het grootste dieptepunt mijn val en sleutelbeenbreuk. Ik was op tijd terug in het kamp en dus bij die briefing aanwezig. Ik mocht zelf vertellen wat me was overkomen en hoe dat was gebeurd. Dat heeft heel veel positieve reacties opgeleverd en voordeel is dat mensen je gelijk herkennen en rekening houden met je arm. Heeft me vast wat botsingen voorkomen! En schouderklopjes, want die kan ik ook even niet hebben op de linkerkant...

Ik heb alweer getekend voor de volgende editie. Zo wil ik nog wel een zomervakantie benutten! Maar dan hopelijk zonder valpartijen.

Tour for Life 2010 was great!!!!

Ingrid, een voorspoedig en vlot herstel toegewenst, en daarna natuurlijk nog heel veel mooie en veilige Deauville-kilometers!
Hans & Anita

Hoi Ingrid, bedankt voor je verhaal, leuk om te lezen.
Jammer van je val en je sleutelbeen, vervelend welliswaar dat je zo lang moet wachten op een operatie, maar hoop dat je er voorspoedig van hersteld.
Vindt het getuigen van doorzettingsvermogen dat je de week na je val verder bent gegaan en met je team een prachtige prestatie hebt neergezet. Klasse!

Hey Ingrid,


Jammer meis dat je zo je lelijk gevallen bent.
Ik hoop dat de weken die je moet wachten om naar Nijmegen te gaan je niet al te zwaar zullen vallen.

Heel veel sterkte
En een voorzichtige knuffel want je hebt een top prestatie geleverd

Hoi Ingrid,
Ik heb je indrukwekkende verhaal gelezen, helemaal geweldig wat jullie hebben gedaan, petje af.
We wensen je verder een heel voorspoedig herstel met je sleutelbeen.
Toi Toi Toi,

@ Ingrid, Wij hebben jouw mooie verhaal gelezen.

Wij wensen jouw een spoedig herstel.

trudi-tramp schreef:Vakantie 2011!!!!!!!!!!!!
We moeten nog aan die van 2010 beginnen!
Dat word dan in november ongeveer 5 weken naar zuid Spanje met de camper.
En de motoren gaan mee.
nou ja motoren, Truus heeft inmiddels een motorscooter.
Honda silverwing 6oo cc, en wat is z`n ding snel.

groet`n ut drenhte

Dick,

dan zitten we hier al weer met de kachel aan.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen om op deze manier "met de motor" op vakantie te gaan

Ingrid,

Wij zijn heel benieuwd hoe het met jouw schouder gaat?
Of hebben wij ergens misschien een bericht gemist?

gtb schreef:we gaan niet op vakantie, vrouw lief heeft net een baan gevonden dus vakantie voor haar zit er momenteel niet in.
dus we gaan lekker met de hobby bezig (motorrijden en geocaching)

Sinds m'n pa en ik eind oktober bij Waypoint in Notter de beginselen van het geocaching hebben geleerd is hij er erg in geïnteresseerd geraakt. Volgende week zondag gaan we met een kennis van hem en nog een groep(je) anderen een geocaching tocht doen in de buurt van Gilze-Rijen.

Lekker op de motor erheen (eerste keer dat m'n pa achterop de motor gaat) en dan met z'n tweetjes een dagje achter een GPS-apparaat aanhobbelen. Gaat sowieso een hoop lol opleveren!

Hallo Koen,

Dat gaat jou en je vader zeker een boel lol op leveren.. ik zelf vindt het een erg verslavende hobby..

suc6 volgende weel zondag met cachen.