Rene,
Heel veel sterkte !!
ziek, zwak en ... *
-
Tanja
-
Hans V.
Hey René, hoe is het inmiddels met je? Heb je al wat meer inzicht kunnen krijgen in het verloop van de behandelingen? Wij hebben al vaak aan je gedacht en hopen het allerbeste voor een heel voorspoedig herstel, zodat we je weer terug gaan zien bij de HDC toertochten.
Zet 'm op joh. Laat maar weer eens wat horen, als je dat wilt natuurlijk.
Zet 'm op joh. Laat maar weer eens wat horen, als je dat wilt natuurlijk.
-
Stephan
- Moto Guzzi Stelvio
- Berichten: 8043
- Lid geworden op: 14 aug 2008, 23:09
- Locatie: Goirle (Brabant)
-
René
Hallo Allemaal,
Sorry voor dit late antwoord, maar mn leven stond behoorlijk op zn kop. Had/heb ook weinig zin in alles maar goed.
HET GOEDE NIEUWS ...
ik ben inmiddels geopereerd, in eerste instantie alles goed verlopen. Ik moest alleen wat langer blijven omdat mijn bijschildklieren te weinig calcium aanmaken. Helaas doen ze dat nog niet, maar na goed gesprek met de arts mocht ik gisteren toch (eindelijk) naar huis.
De operatie is me meegevallen, geen 'echte' pijn gehad. wel last van de hechtingen en drains enzo. gelukkig zijn die er ook uit nu.
a.s. vrijdag weer naar het ziekenhuis en de uitslag van de autopsie op de schildklier.
En dan voorbereiden op de volgende stap. Kortom ik heb nog wel wat voor de boeg niet alleen lichamelijk maar ook psychisch.
Sorry voor dit late antwoord, maar mn leven stond behoorlijk op zn kop. Had/heb ook weinig zin in alles maar goed.
HET GOEDE NIEUWS ...
ik ben inmiddels geopereerd, in eerste instantie alles goed verlopen. Ik moest alleen wat langer blijven omdat mijn bijschildklieren te weinig calcium aanmaken. Helaas doen ze dat nog niet, maar na goed gesprek met de arts mocht ik gisteren toch (eindelijk) naar huis.
De operatie is me meegevallen, geen 'echte' pijn gehad. wel last van de hechtingen en drains enzo. gelukkig zijn die er ook uit nu.
a.s. vrijdag weer naar het ziekenhuis en de uitslag van de autopsie op de schildklier.
En dan voorbereiden op de volgende stap. Kortom ik heb nog wel wat voor de boeg niet alleen lichamelijk maar ook psychisch.
& 
-
Gerard (GTB)
- Honda NT650V
- Berichten: 543
- Lid geworden op: 17 mar 2009, 14:00
- Locatie: Leeuwarden (NL)
- Contacteer:
-
Hans V.
-
Marcel
- Honda NT700VA
- Berichten: 14344
- Lid geworden op: 04 mar 2010, 22:02
- Locatie: Oegstgeest (NL)
- Contacteer:
-
EricvZ
- Honda NT700V
- Berichten: 407
- Lid geworden op: 03 sep 2009, 23:06
- Locatie: Hoogvliet-RT (NL)
- Contacteer:
-
Catbustingdog
- Motorloos
- Berichten: 532
- Lid geworden op: 15 aug 2008, 11:27
- Locatie: Paal (BE)
Hoi! Ook van hier uit veel goede moed EN beterschap toegewenst!
<a href="http://plugin.smileycentral.com/http%25 ... /page.html" target="_blank"><img src="http://smileys.smileycentral.com/cat/304v.gif" alt="SmileyCentral.com" border="0"><img border="0" src="http://plugin.smileycentral.com/http%25 ... e.gif"></a>
<a href="http://plugin.smileycentral.com/http%25 ... /page.html" target="_blank"><img src="http://smileys.smileycentral.com/cat/304v.gif" alt="SmileyCentral.com" border="0"><img border="0" src="http://plugin.smileycentral.com/http%25 ... e.gif"></a>
sportieve groet 
Noël
Mooie meisjes zijn net eekhoorntjes...
ze vallen voor alle eikels!
Noël
Mooie meisjes zijn net eekhoorntjes...
ze vallen voor alle eikels!
-
Tanja
-
René
-
René
Zoals beloofd het het verhaal tot nu toe.
Nadat ik een tijdje neerslachtig was, me niet lekker voelde, last had van zweetaanvallen en nog meer van die kleine dingetjes. Was ik blij dat ik vakantie had, even bijkomen dan kunnen we daarna er weer tegenaan. Na een midweekse vakantie waarna ik 2 dagen geslapen heb maar eens naar de dokter gegaan en ziek gemeld op het werk. Na algeheel onderzoek bij de dokter kwam hij een bobbel in mn keel tegen en vroeg aan mij wat het was. … ik zei dat is toch je adamsappel. Nee zei hij die zit hoger. Hij dacht aan een cyste en zei dat ik maar eens een echo moest laten maken. De volgende dag ook algeheel bloedonderzoek, en mn bloedwaardes bleken ook flink ontregeld.
Een weekje later echo laten maken, omdat ik dacht ach t is een cyste dat krijg ik straks ook als uitslag ik snel even naar het ziekenhuis. Eenmaal op de tafel en na de eerste beelden maakte de radioloog zich ernstige zorgen van wat hij zag. Is het geen cyste? Nee zei hij, het is een gezwel, maar daaronder zit ook een kleine cyste. Toen liep hij weg en kwam enkele minuten later terug, vind u het erg als ik een punctie maak. Nee hoor als het moet moet het maar, Het was een vervelend prikje maar goed… Ik mocht gaan, toch maar eens gevraagd wat hij ervan vond, maar hij wou er eigenlijk weinig over zeggen tot ik vroeg of het een Ktumor was. Hij dacht dat de kans groot was van wel.
Flink terneergeslagen ik naar huis, waar ik het niet droog kon houden, ik voelde de wereld voor mijn voeten instorten. Niemand thuis, maar familie en vrienden op de hoogte gesteld. Binnen een kwartier 4 vrienden over de vloer om me op te beuren.
Daarna 3 dagen in de zenuwen gezeten te wachten op de uitslag. Daar ging de telefoon. Uitslag van de punctie u heeft een papillair kankertumor in uw schildklier. Dit was voor mij een bevestiging van hetgeen wat ik al wist, voor mijn omgeving de definitieve bevestiging van iets waarvan ze dachten ach wie weet valt het wel mee.
Een week later mocht ik al op gesprek komen bij de Dr van Interne geneeskunde. Een positief en helder gesprek. Binnen 3 weken operatie.
Na een week nog geen bericht en maar eens gebeld. We zullen het aan chirurgie nogmaals doorgeven. Na nog een week geen bericht, nogmaals gebeld. Wat vreemd we zullen chirurgie nogmaals vragen contact op te nemen. 3 weken later jaja of beter nee nog geen bericht weer gebeld, het is doorgegeven vandaag of morgen hoort u meer.
EN ja hoor de dag erna telefoon. Afdeling chirurgie, waar was u gisteren? Hoezo? U had een afspraak met de chirurg. Ik weet van niets; dus een afspraak voor de week erop gemaakt.
Netjes 5 minuten voor de afspraak in de wachtkamer plaatsgevonden. Komt 20 minuten later de assistente naar buiten de chirurg is iets uitgelopen hij komt zo. Uiteindelijk een uur gewacht en toen een gesprekje van 5 minuten en hij vertelde niet iets nieuws. Toen we bij de assistente waren en hij wat papierwerk invulde zei hij ik zal kijken of we binnenkort kunnen opereren. Zei ik dat zou fijn zijn. Interne geneeskunde zei dat ik binnen 3 weken geopereerd zou worden, we zijn nu pas 5 weken verder dus … Zei de chirurg dan zet ik op het papier dat de operatie binnen 2 weken moet.
Een dag later naar het intakegesprek bij de anesthesist. Denk je naar 1 iemand te moeten, moet je bij 3 verschillende personen te zijn. Dit vond ik wel heel opmerkelijk. Maar het waren allemaal korte gesprekjes.
2 dagen later al een brief van het ziekenhuis met datum van verwachte operatie, en kon 2 dagen van tevoren bellen voor definitieve datum en tijd.
Afgelopen woensdag moest ik me om 700 uur melden. En rond 1010 zou ik geopereerd worden.
De dag ervoor had ik al last van een raar onderbuikgevoel, gelukkig de nacht nog goed geslapen.
De eerste 2 uur kropen voorbij het schoot niet op om 915 kwam de zuster om te vragen om me klaar te maken dus even plassen en operatie jasje aan en op bed gaan liggen.
Komt er op de valreep nog een stagiaire vragen of ze mee mag kijken met de operatie .. LoL ja hoor dat vond ik niet erg. (als het goed is zou ik er toch niets van meekrijgen)
Om 930 werd ik opgehaald en gingen we van de 2e naar de 3e etage en werd er een laatste check gedaan en kreeg ik een infuus en om 1000 reden we de operatiekamer in.
Even overstappen op de operatie tafel en werd er nog een protocol doorgenomen, daar kreeg ik de narcose toegediend en zei de anesthesist, u kunt een branderig gevoel in uw arm voelen, maar dat hoort erbij, dan wil ik nog even zeggen slaap lekker ….. het volgende moment, meneer Reurink u kunt wakker worden u licht op de uitslaapkamer. Na 2,5 uur mocht ik weer naar de zaal. (15.30 uur) Eindelijk om 18.00 uur kwam er bezoek tranen vloeiden rijkelijk dit hebben we gehad. We kwamen erachter dat ze vergeten waren naar huis te bellen dat de operatie klaar was GGGRRRRR foutje.
Voor het slapen wou ik naar het toilet dus de zuster vroeg hoe nou liefst gewoon naar het toilet de verpleegkundige vond het goed, en ik mocht meteen van het zuurstof af. Alle toeters en bellen mee (2 drains, morfinepomp, infuus met nacl) Dit ging prima. ’s Nachts geen oog dicht gedaan ik heb 2x een uurtje geslapen. Wat een gedoe snacht belletje hier, alarmpje daar, daar komen ze weer met een zaklamp binnen, dan moet die weer wat. De volgende ochtend toen ik op het moment stond naar het toilet te gaan kwam de chirurg te vragen hoe het ging. Op dat moment had ik mijn stem nog niet terug ik klonk nog wat schor in de loop van de dagen werd deze beter.
Ik kon hem mededelen dat ik geen pijn had en ook geen gebruik had gemaakt van de morfinepomp, waarop hij zei dan mag die ervanaf, dus liep ik alleen nog met mijn drains. Een hele opluchting was dat al. Die dag en de volgende kon ik gaan en staan waar ik wou en dat vond ik wel fijn, dan hoef je niet de hele dag op de zaal te liggen.
Op zaterdag mochten de drains eruit, in eerste instantie lukte het de verpleegster niet. Ze was vergeten de vacuüm van de drains te halen. Uiteindelijk de zaalarts deze verwijderd. Dat was wel even een vervelend gevoel. Op zondag mochten om en om de eerste hechtingen eruit en om maandag de laatste.
Het enige probleem wat er speelde is dat mijn calciumgehalte niet wil stijgen. Ik heb echter geen last hiervan. Na 2 wijzigingen in mijn medicatie wil de spiegel nog niet goed genoeg zijn om naar huis te mogen.
Dinsdagochtend een goed gesprek met de zaalarts gehad hierover. De medicijnen die ik krijg willen ze niet verder ophogen en ze hopen dat mijn bijschildklier zelf weer aan de gang gaat. Uiteindelijk ondanks de spiegels nog niet goed zijn mocht ik naar huis, maar moet eind van de week op controle komen.
De laatste dagen krijg ik last van haar uitval, maar dit komt waarschijnlijk doordat mn schildklier er niet meer is … binnenkort er maar met de tondeuse over denk ik.
De uitslag van de patholoog was goed en niet goed. Het goede nieuws is dat de tumor die in mijn schilklier zat de enige was. Hij was mooi ingekapseld dit betekend dat er geen draden zijn met overig weefsel. Verder zijn er bij de operatie 4 lymfelkieren meegenomen omdat deze strak tegen de schilklier aanzaten. In 1 van de 4 zat helaas een klein stipje wat uit zou groeien naar een nieuwe tumor. (gelukkig is deze er nu uit, maar wat zou er in de achtergebleven kliertjes zitten??? dit bericht maakt me er niet geruster op)
Nu moet ik me gaan voorbereiden op het radioactief jodium wat ik krijg in utrecht. Eigenlijk zie ik hier nog meer tegenop dan de operatie. Eenzame opsluiting niet gaan en staan waar je wil. (Het lijkt me erger dan een gevangenisstraf <ook> geen bezoek kunnen ontvangen, niet naar buiten e.d.)
Gr René
Nadat ik een tijdje neerslachtig was, me niet lekker voelde, last had van zweetaanvallen en nog meer van die kleine dingetjes. Was ik blij dat ik vakantie had, even bijkomen dan kunnen we daarna er weer tegenaan. Na een midweekse vakantie waarna ik 2 dagen geslapen heb maar eens naar de dokter gegaan en ziek gemeld op het werk. Na algeheel onderzoek bij de dokter kwam hij een bobbel in mn keel tegen en vroeg aan mij wat het was. … ik zei dat is toch je adamsappel. Nee zei hij die zit hoger. Hij dacht aan een cyste en zei dat ik maar eens een echo moest laten maken. De volgende dag ook algeheel bloedonderzoek, en mn bloedwaardes bleken ook flink ontregeld.
Een weekje later echo laten maken, omdat ik dacht ach t is een cyste dat krijg ik straks ook als uitslag ik snel even naar het ziekenhuis. Eenmaal op de tafel en na de eerste beelden maakte de radioloog zich ernstige zorgen van wat hij zag. Is het geen cyste? Nee zei hij, het is een gezwel, maar daaronder zit ook een kleine cyste. Toen liep hij weg en kwam enkele minuten later terug, vind u het erg als ik een punctie maak. Nee hoor als het moet moet het maar, Het was een vervelend prikje maar goed… Ik mocht gaan, toch maar eens gevraagd wat hij ervan vond, maar hij wou er eigenlijk weinig over zeggen tot ik vroeg of het een Ktumor was. Hij dacht dat de kans groot was van wel.
Flink terneergeslagen ik naar huis, waar ik het niet droog kon houden, ik voelde de wereld voor mijn voeten instorten. Niemand thuis, maar familie en vrienden op de hoogte gesteld. Binnen een kwartier 4 vrienden over de vloer om me op te beuren.
Daarna 3 dagen in de zenuwen gezeten te wachten op de uitslag. Daar ging de telefoon. Uitslag van de punctie u heeft een papillair kankertumor in uw schildklier. Dit was voor mij een bevestiging van hetgeen wat ik al wist, voor mijn omgeving de definitieve bevestiging van iets waarvan ze dachten ach wie weet valt het wel mee.
Een week later mocht ik al op gesprek komen bij de Dr van Interne geneeskunde. Een positief en helder gesprek. Binnen 3 weken operatie.
Na een week nog geen bericht en maar eens gebeld. We zullen het aan chirurgie nogmaals doorgeven. Na nog een week geen bericht, nogmaals gebeld. Wat vreemd we zullen chirurgie nogmaals vragen contact op te nemen. 3 weken later jaja of beter nee nog geen bericht weer gebeld, het is doorgegeven vandaag of morgen hoort u meer.
EN ja hoor de dag erna telefoon. Afdeling chirurgie, waar was u gisteren? Hoezo? U had een afspraak met de chirurg. Ik weet van niets; dus een afspraak voor de week erop gemaakt.
Netjes 5 minuten voor de afspraak in de wachtkamer plaatsgevonden. Komt 20 minuten later de assistente naar buiten de chirurg is iets uitgelopen hij komt zo. Uiteindelijk een uur gewacht en toen een gesprekje van 5 minuten en hij vertelde niet iets nieuws. Toen we bij de assistente waren en hij wat papierwerk invulde zei hij ik zal kijken of we binnenkort kunnen opereren. Zei ik dat zou fijn zijn. Interne geneeskunde zei dat ik binnen 3 weken geopereerd zou worden, we zijn nu pas 5 weken verder dus … Zei de chirurg dan zet ik op het papier dat de operatie binnen 2 weken moet.
Een dag later naar het intakegesprek bij de anesthesist. Denk je naar 1 iemand te moeten, moet je bij 3 verschillende personen te zijn. Dit vond ik wel heel opmerkelijk. Maar het waren allemaal korte gesprekjes.
2 dagen later al een brief van het ziekenhuis met datum van verwachte operatie, en kon 2 dagen van tevoren bellen voor definitieve datum en tijd.
Afgelopen woensdag moest ik me om 700 uur melden. En rond 1010 zou ik geopereerd worden.
De dag ervoor had ik al last van een raar onderbuikgevoel, gelukkig de nacht nog goed geslapen.
De eerste 2 uur kropen voorbij het schoot niet op om 915 kwam de zuster om te vragen om me klaar te maken dus even plassen en operatie jasje aan en op bed gaan liggen.
Komt er op de valreep nog een stagiaire vragen of ze mee mag kijken met de operatie .. LoL ja hoor dat vond ik niet erg. (als het goed is zou ik er toch niets van meekrijgen)
Om 930 werd ik opgehaald en gingen we van de 2e naar de 3e etage en werd er een laatste check gedaan en kreeg ik een infuus en om 1000 reden we de operatiekamer in.
Even overstappen op de operatie tafel en werd er nog een protocol doorgenomen, daar kreeg ik de narcose toegediend en zei de anesthesist, u kunt een branderig gevoel in uw arm voelen, maar dat hoort erbij, dan wil ik nog even zeggen slaap lekker ….. het volgende moment, meneer Reurink u kunt wakker worden u licht op de uitslaapkamer. Na 2,5 uur mocht ik weer naar de zaal. (15.30 uur) Eindelijk om 18.00 uur kwam er bezoek tranen vloeiden rijkelijk dit hebben we gehad. We kwamen erachter dat ze vergeten waren naar huis te bellen dat de operatie klaar was GGGRRRRR foutje.
Voor het slapen wou ik naar het toilet dus de zuster vroeg hoe nou liefst gewoon naar het toilet de verpleegkundige vond het goed, en ik mocht meteen van het zuurstof af. Alle toeters en bellen mee (2 drains, morfinepomp, infuus met nacl) Dit ging prima. ’s Nachts geen oog dicht gedaan ik heb 2x een uurtje geslapen. Wat een gedoe snacht belletje hier, alarmpje daar, daar komen ze weer met een zaklamp binnen, dan moet die weer wat. De volgende ochtend toen ik op het moment stond naar het toilet te gaan kwam de chirurg te vragen hoe het ging. Op dat moment had ik mijn stem nog niet terug ik klonk nog wat schor in de loop van de dagen werd deze beter.
Ik kon hem mededelen dat ik geen pijn had en ook geen gebruik had gemaakt van de morfinepomp, waarop hij zei dan mag die ervanaf, dus liep ik alleen nog met mijn drains. Een hele opluchting was dat al. Die dag en de volgende kon ik gaan en staan waar ik wou en dat vond ik wel fijn, dan hoef je niet de hele dag op de zaal te liggen.
Op zaterdag mochten de drains eruit, in eerste instantie lukte het de verpleegster niet. Ze was vergeten de vacuüm van de drains te halen. Uiteindelijk de zaalarts deze verwijderd. Dat was wel even een vervelend gevoel. Op zondag mochten om en om de eerste hechtingen eruit en om maandag de laatste.
Het enige probleem wat er speelde is dat mijn calciumgehalte niet wil stijgen. Ik heb echter geen last hiervan. Na 2 wijzigingen in mijn medicatie wil de spiegel nog niet goed genoeg zijn om naar huis te mogen.
Dinsdagochtend een goed gesprek met de zaalarts gehad hierover. De medicijnen die ik krijg willen ze niet verder ophogen en ze hopen dat mijn bijschildklier zelf weer aan de gang gaat. Uiteindelijk ondanks de spiegels nog niet goed zijn mocht ik naar huis, maar moet eind van de week op controle komen.
De laatste dagen krijg ik last van haar uitval, maar dit komt waarschijnlijk doordat mn schildklier er niet meer is … binnenkort er maar met de tondeuse over denk ik.
De uitslag van de patholoog was goed en niet goed. Het goede nieuws is dat de tumor die in mijn schilklier zat de enige was. Hij was mooi ingekapseld dit betekend dat er geen draden zijn met overig weefsel. Verder zijn er bij de operatie 4 lymfelkieren meegenomen omdat deze strak tegen de schilklier aanzaten. In 1 van de 4 zat helaas een klein stipje wat uit zou groeien naar een nieuwe tumor. (gelukkig is deze er nu uit, maar wat zou er in de achtergebleven kliertjes zitten??? dit bericht maakt me er niet geruster op)
Nu moet ik me gaan voorbereiden op het radioactief jodium wat ik krijg in utrecht. Eigenlijk zie ik hier nog meer tegenop dan de operatie. Eenzame opsluiting niet gaan en staan waar je wil. (Het lijkt me erger dan een gevangenisstraf <ook> geen bezoek kunnen ontvangen, niet naar buiten e.d.)
Gr René
-
Ed Vissers
- Motorloos
- Berichten: 7378
- Lid geworden op: 10 aug 2008, 15:46
- Locatie: NL
-
Geert
- Honda CBF600S
- Berichten: 3408
- Lid geworden op: 12 aug 2008, 21:44
- Locatie: Hoorn (NL)
-
Hans V.
Hey René, wat een toestanden joh. Maar dit heb je al vast achter de rug. En nou dus hopen op een voorspoedig verloop van de vervolgbehandeling en dat daarmee een definitief einde komt aan elke cel fout weefsel die eventueel nog ergens zit. Hou je taai en weet dat we met je meeleven.
Komend voorjaar gaan we lekker weer toeren !!!
Komend voorjaar gaan we lekker weer toeren !!!
-
Stephan
- Moto Guzzi Stelvio
- Berichten: 8043
- Lid geworden op: 14 aug 2008, 23:09
- Locatie: Goirle (Brabant)
-
ikkieman
- Triumph Trophy SE
- Berichten: 7195
- Lid geworden op: 15 aug 2009, 18:06
- Locatie: Gouda
Hey René,
Indrukwekkend verhaal man! Ik zit normaal aan de andere kant. Meer aan de kant van de Patholoog. Taai om te horen dat je nog met die angst zit. Kan ik ook goed snappen.
Hopelijk valt het allemaal verder mee.
Indrukwekkend verhaal man! Ik zit normaal aan de andere kant. Meer aan de kant van de Patholoog. Taai om te horen dat je nog met die angst zit. Kan ik ook goed snappen.
Hopelijk valt het allemaal verder mee.
I told the doctor I broke my leg in two places. He told me to quit going to those places.
2018 - heden: Trophy SE
2016 - 2018: K1300gt
2013 - 2015: Pan European 1300
2010 - 2013: XJ900s Diversion
2010 - 2010: Deauville 650
2018 - heden: Trophy SE
2016 - 2018: K1300gt
2013 - 2015: Pan European 1300
2010 - 2013: XJ900s Diversion
2010 - 2010: Deauville 650
-
Marcel
- Honda NT700VA
- Berichten: 14344
- Lid geworden op: 04 mar 2010, 22:02
- Locatie: Oegstgeest (NL)
- Contacteer:
-
Gerard (GTB)
- Honda NT650V
- Berichten: 543
- Lid geworden op: 17 mar 2009, 14:00
- Locatie: Leeuwarden (NL)
- Contacteer:
-
Frank
- Honda ST1300
- Berichten: 7260
- Lid geworden op: 28 sep 2008, 20:33
- Locatie: Strijen (NL)
- Contacteer:
